PORADNIK JĘZYKOWY
NUMER 3 / 2022
W ZESZYCIE
- Tworzony od dekady Korpus Polskiego Języka Migowego (KPJM) to korpus ogólny, który ma reprezentować cały język polskich Głuchych; za jego analog należy uznać korpus języka mówionego, a nie pisanego. KPJM może być uważany za model polskiego języka migowego.
- Znaki migowe zaświadczone w KPJM dzielą się na dwie klasy: ikoniczne znaki wykorzystujące metonimię oraz znaki motywowane metaforą pojęciową; pierwsze z nich odnoszą się wyłącznie do wytwarzania mowy fonicznej, drugie zaś zarówno do mowy fonicznej, jak i do komunikatów migowych.
- Migowe klasyfikatory obiektowe i klasyfi katory części ciała w predykacjach odnoszących się do jednego desygnatu w paralelnych treściowo tekstach różnych informatorów występują z różną częstością; te pierwsze cechuje duży stopień gramatykalizacji.
- Boja migowa to znak, który jest wykonywany najczęściej ręką niedominującą w celu zapewnienia punktu odniesienia dla znaków miganych ręką dominującą; analizy potwierdzają, że pewne typy boi występują często w powtarzalnych kontekstach, co pozwala uznać je za elementy gramatyki polskiego języka migowego (PJM).
- Prace nad utworzeniem testu reprodukcji zdań dla PJM mają na celu normalizowanie zasad posługiwania się tym językiem i sprawdzanie stopnia biegłości w tym zakresie; prace analityczne pozwalają na wyróżnienie tych elementów systemu leksykalno-gramatycznego PJM, które sprawiają najwięcej trudności mówiącym.
***
Polski język migowy (PJM) – Korpus Polskiego Języka Migowego (KPJM) – lingwistyka migowa – mówienie – ikoniczność – metonimia – metafora – klasyfi katory obiektowe – klasyfikatory części ciała – gramatykalizacja – boja – przekaz symultaniczny – trójwymiarowa przestrzeń migania – testowanie biegłości językowej – test reprodukcji zdań.
ARTYKUŁY I ROZPRAWY
SPRAWOZDANIA, UWAGI, POLEMIKI
RECENZJE
OBJAŚNIENIA WYRAZÓW I ZWROTÓW
Pobierz artykuł
